Budowa korzenia

Z chwilą zapoczątkowania podziałów kambium wiązkowego w młodym korzeniu odkładane są ksylem i floem wtórny. Leżący bezpośrednio pod endodermą perycykl wytwarza prawie równocześnie kambium korkowe , które produkuje komórki korka odkładające się między perycyklem a endodermą. Kiedy nowo powstała warstwa tkanki korkowej pokryje korzeń na całym obwodzie, wszystkie tkanki leżące na zewnątrz niej  ulegają złuszczeniu. W miarę odkładania coraz większych ilości wtórnego ksylemu i floemu wyrośnięty w pełni korzeń upodabnia się pod względem budowy wewnętrznej do łodygi. Wzrost korzeni na długość. Korzenie rosną na długość w bardzo podobny sposób jak pędy, wykazują jednak przynajmniej jedną cechę dodatkową. Poza zwykłymi strefami: merystematyczną, wydłużania się i różnicowania mają one naparstkowate skupienie komórek, zwane czapeczką korzeniową, okrywające wierzchołek strefy merystematycznej. Czapeczka spełnia oczywiście rolę ochronną, osłania bowiem merystem wierzchołkowy rosnącego korzenia przeciskającego się pomiędzy cząstkami gleby. Strefa różnicowania się może mieć różną długość zależnie od rodzaju korzenia i szybkości jego Wzrostu. Podobnie jak w łodydze, wzrost długości korzenia następuje głównie w wyniku powiększania się liczby i wielkości komórek w strefie wydłużania się.