W jednym z ostatnich wpisów pojawił się komentarz dotyczący różnicy pomiędzy słowami “uczenie” oraz “nauczanie”. Autor bardzo często używał słowa “dydaktyka”, mimo iż nie bardzo wiedział co to tak na prawdę jest. Poniżej więc kilka słów wyjaśnienia:
Dydaktyka ogólna jest to nauka zarówno o nauczaniu jak i uczeniu się, czyli o systemie poprawnie uzasadnionych twierdzeń i hipotez dotyczących procesu, zależności i prawidłowości nauczania – uczenia się oraz sposobów kształtowania tego procesu przez człowieka. Realizuje ona swoje cele ze względu na przedmioty i szczeble pracy szkolnej.
Termin dydaktyka pochodzi z języka greckiego, w którym didaktikos znaczy pouczający, a didasko – uczę. Przyjmuje się, iż termin ten po raz pierwszy został użyty w roku 1613 w Niemczech przez Krzysztofa Helwiga i Joachima Junga.
Jako nauka dydaktyka dostarcza wiedzy o stanie rzeczy istniejącym w obrębie przedmiotu jej badań, analizuje zależności warunkujące przebieg i wyniki nauczania-uczenia się oraz formułuje na tej podstawie odpowiednie prawidłowości oraz wskazuje metody, formy organizacyjne i środki pomocne w wywołaniu zamierzonych zmian u uczniów. Spełnia ona zarówno funkcję teoretyczną, głównie o charakterze diagnostycznym i prognostycznym, oraz praktyczną – instrumentalną. W tym rozumieniu jest jedną z nauk pedagogicznych.
Dydaktyki szczegółowe (zwane także przedmiotowymi) badają zagadnienia specyficzne dla wybranego przedmiotu nauczania, jak np. matematyki, historii, geografii czy też jakiegoś typu lub szczebla szkoły jak dydaktyka szkoły zawodowej, szkoły wyższej. Dydaktyki szczegółowe są teoriami nauczania i uczenia się poszczególnych przedmiotów na określonych szczeblach nauczania.
