Głównym dziełem Biernata jest Żywot Ezopa Fryga, mędrca obyczajnego, z przypowieściami jego, wydany w r. 1522, zachowany zaś w unikacie wznowienia z r. 1578. Tytuł ten objął dwa utwory różne charakterem i pochodzeniem: biografię Ezopa, mitycznego autora popularnych bajek zwierzęcych oraz okazały zbiór owych bajek. Część pierwsza, biografia Ezopa, to typowy romans błazeński, utkany z przygód franta czy raczej ,,z głupia franta”, ?morosofa”, jak po grecku figurę taką zwano. Osobnik upośledzony społecznie i fizycznie, bo i niewolnik, i człek szpetny, na dobitkę jąkała, odznacza się zdumiewającą pomysłowością, umie znaleźć wyjście z każdej sytuacji i wystrychnąć na dudka swego pana, przeciwnika czy prześladowcę, słowem Szwejk antyczny. Dzięki temu Ezop nie tylko że zdobywa wolność, ale zostaje wszechwładnym doradcą, ministrem władcy wschodniego, któremu dopomaga do pokojowego zwycięstwa nad sąsiadami. Ostatecznie jednak Ezop ginie, oskarżony o zbrodnię, której nie popełnił, kradzież podrzuconego mu kubka ze świątyni w Delfach. Do wyłożonych wierszem ośmiozgłoskowym barwnych dziejów ,,mędrca obyczajnego” Biernat dodał ponad dwie setki tzw. bajek ezopowych, które w postaci greckiej czy łacińskiej żyły przez całe średniowiecze. Teksty ich, przełożone gładko, tłumacz opatrzył swymi komentarzami, odpowiadającymi temu, co po grecku zwano ?epimythion”, po łacinie ,,morałem”, a co po polsku ?pobajczem” nazwać by można. W uwagach tych doszła do głosu cierpka mądrość życiowa Biernata, zaprawiona radykalizmem zarówno tam, gdzie mówił o ?wysokich stanach” panujących i możnowładcach, jak i tam, gdzie rozprawiał się z klerem, zwłaszcza zakonnym.

PODOBNE ARTYKUŁYWIĘCEJ OD AUTORA