Wycinanki jako sposób zdobienia izb wiejskich

Wycinanki jako sposób zdobienia izb wiejskich erotyczne opowiadania
Wycinanki przynajmniej sannickie i sieradzkie, zanikły już zupełnie jako powszechny sposób zdobienia izb wiejskich i zachowały się jedynie jako sztuka nielicznych specjalistek, wykonywana na zbyt do miasta. Do takich należy Maria Siedlarek i Zofia Makowska w Sannikach w powiecie gostynińskim, Agata Sobolewska, Janina Przyborkowa i inne we wsi Zakościele pod Rawą Mazowiecką, Julia Domagała z Grotowic koło Rzeczycy, kilka kobiet w Radzicach, Kraśnicy i Smardzewicach w regionie opoczyńskim, wreszcie parę wycinankarek zamieszkałych głównie w Monikach i Bogumiłowie w powiecie sieradzkim. Wycinanka łowicka natomiast uprawiana jest i dziś dość szeroko, a wykonujące ją artystki ludowe znaleźć można poza samym Łowiczem w wielu wsiach, jak w Złakowie Kościelnym i Borowym, Retkach, Klewkowie, Szczudłowie, Błędowie i innych, osobno wymieniając Wierznowice, gdzie mieszka najbardziej utalentowana ze współczesnych wycinankarek łowickich, Zofia Wiechno . Wycinanki okręgu centralnego tworzą dwie oddzielne grupy mało ze sobą związane. Pierwsza z nich, złożona z zasadniczej tu odmiany rawsko- opoczyńskiej i sieradzkiej oraz zupełnie zanikłych już piotrkowskiej i radomskiej, łączy się z drugą grupą łowicko- sannicką poprzez wycinankę brzezińską, posiadającą charakter pośredni. Grupę pierwszą reprezentowaną najpełniej przez wycinankę rawsko- opoczyńską, znamionuje częste występowanie motywów podstawowych: drzewka, kogutków i postaci ludzkiej, wyciętych z wyraźnym uwydatnieniem mocnej płaszczyzny przedstawionych kształtów, niekiedy ornamentowanej, zwłaszcza w wycinankach współczesnych.